Zijn sterke punt: ‘Denken in oplossingen en meedenken met de klant’, vertelt hij. ‘Ik was eens in Amsterdam, groot huis, moesten wij een prieeltje voorzien van zink. Ik moest naar het toilet en loop naar binnen: alles marmer, allemaal gouden kranen. Ik durfde niet eens in de marmeren wc-pot te plassen. Komt de architect kijken bij het prieeltje, zeg ik: niet om het een of het ander hoor maar waarom zink? Waarom niet koper?  De architect sloeg zich voor de kop: natuurlijk! Nogmaals: altijd meedenken met de klant. Was ik in Meppel, een klant wilde twee erkers uitbouwen. Vraag ik: waarom maak je er niet één van? Ik ben niet van het grote groepswerken, van projecten van honderd nieuwbouwwoningen of zoiets. Laat mij maar lekker alleen of met iemand werken, samen met de klant oplossingen verzinnen. Vragen aan de klant: wat wil je? En heb je hier of hier wel eens aan gedacht?’

Held

Het bedrijf Vredenburg Installatietechniek heeft weinig geheimen voor oudgediende Johnny Dekker. Ze zijn trouw aan elkaar. Johnny neemt elke dag de bedrijfsauto mee naar huis ‘want je weet maar nooit of je opgeroepen wordt om mensen uit de brand te helpen als ze een storing hebben’. En wie het voor elkaar krijgt in een steenkoud huis snel en goed de verwarming en warmwatervoorziening weer aan de praat te krijgen is een held. ‘Ik draai nog steeds weekenddienst cv’s eens in de vier, vijf weken. Servicedienst vind ik mooi, mensen helpen die soms letterlijk in de kou zitten. Mensen willen altijd graag een praatje maken maar dat lukt niet altijd. Tijd is geld, zeg ik, want dat zul je Harm Vredenburg zelf nooit zo horen zeggen’.

Vaste klanten

‘Er zijn nogal wat vaste klanten die altijd naar mij vragen. Daar heb je dan toch een vertrouwensband mee’; dat is goed voor de zaak en goed voor de klant’. Afgelopen coronaperiode waren veel mensen noodgedwongen thuis aan het werk. ‘Ik heb gemerkt dat klanten graag willen meekijken wat ik doe en hoe ik het doe. Er zijn collega’s die kunnen daar absoluut niet tegen, maakt mij niks uit. Maar als ze beginnen te hoesten en te kuchten vraag ik altijd of ze wat afstand willen houden. In de coronaperiode hielden mensen geld over: ze mochten niet meer op vakantie, kochten geen kleren, restaurants en cafés waren gesloten. Toen gingen ze andere dingen doen met hun geld: badkamer of keuken verbouwen of vernieuwen of zonnepanelen op het dak, bijvoorbeeld’.

Innovatieve en traditionele technieken

‘Natuurlijk, het werk, het sóórt werk, en de werkzaamheden zijn veranderd in de loop der jaren. Vroeger hadden de mensen nog een geisertje en een gaskachel, nu praten we over van het gas af, warmtepompen en zonnepanelen. Daar hadden we in 1996, toen ik hier begon, nog nooit van gehoord. En nu denken we alweer tien stappen vooruit’. Johnny denkt mee over de toekomst van het  vak: ‘Waterstof lijkt mij wel logisch, de technieken zijn er al. En misschien iets innovatiefs zoals een andere vloeistof dan water door de cv-radiatoren laten lopen, een vloeistof die de warmte langer vasthoudt. De toekomst zal het leren welke technieken je in huis krijgt’.

‘Het monumentale werk, dat is natuurlijk wel heel mooi om te doen. Daar zit geen werkdruk op. Het moet gewoon goed, duurzaam en het moet gewoon weer honderd jaar zitten. De Rechter heb ik ook mogen doen na de brand, al het zinkwerk. Rams Woerthe, de wintertuin, de Oranjerie, dat lood tussen de ramen in, moest je helemaal kloppen. Dan sneuvelt er wel eens een raam, het is maar heel dun glas. Dat zijn mooie klussen. Er is daar een dakkapel, ging wel 500 kilo lood op. Elke keer moest je alles insmeren met olie, anders kreeg je van die lelijke witte strepen. Je zat onder de patineerolie. Vier, vijf keer op een dag insmeren, en dat weken achter elkaar’.

‘Waarom zou ik weggaan?’ vraag Johnny Dekker retorisch. ‘Voor honderd euro extra? Die behoefte heb ik nooit gehad. Ik word hier gewaardeerd, er wordt naar je geluisterd, je mag meepraten en er is een wederzijds vertrouwen.  Dit is een echt familiebedrijf, we zijn echt een familie, niet alleen de eigenaren maar wij als personeel ook. Veel mensen werken hier dan ook al tientallen jaren. Ik voel me op mijn gemak hier, nee, ik ga hier denk ik nooit meer weg’.