Door George Huisman

STEENWIJK – ‘Ik ben altijd bezig met bedenken of iets beter kan. Toen mijn vader het nog voor het zeggen had, bedacht ik dat we allemaal goede, degelijke werkkleding moesten. Ik liep ook over daken, zat op mijn knieën, stukkie tempex eronder, waaide dat weer weg. Zag ik op een beurs Snickers, dat bedrijf had hartstikke mooie broeken waar je kniestukken in kon doen. Ik zo’n broek meegenomen, getest, was uitstekend, dacht ik: zo’n broek moet iedereen hebben.

Ik werkte toen nog op de werkvloer, ik na een week naar mijn vader toe: dit is nou fantastisch zei ik tegen hem. Niemand meer last van de knieën, gewoon efficiënt. Kost dat dan? vroeg mijn vader, ik reageerde: wat levert het op? Want als iemand zere knieën heeft, doet hij zijn werk niet zo efficiënt. Gezonde knieën voor je medewerkers, dat levert het op. Gaan ze langer mee. ‘Ie weetn het weer mooi te brengn’, zei mijn vader. ‘Bestel maar’. Totdat hij de nota zag voor twintig man. Hij vloekte nooit maar toen zei hij: potjandorie. Was een paar duizend gulden voor twintig van die broeken, best wel een investering natuurlijk. Ik kreeg van mijn vader de ruimte om op pad te gaan; speuren op beurzen en wat dan ook. Mijn vader was wat terughoudend, ik ben meer vooruitstrevend, maar als je het goed kon motiveren ging hij wel overstag. Hij was wel te overtuigen. Mijn ome Dirk, hij was van de innovaties, vooruitstrevend, bedacht destijds samen met mijn vader een eigen Centrale Antenne Systeem. Wie had dat nou? Nou: zij dus. Aan het eind heeft het niks opgeleverd. Maar ze hebben het destijds wel uitgerold. Natuurlijk zitten overal haken en ogen aan, maar als je alleen maar beren op de weg ziet, kom je nooit vooruit. Ik zeg altijd: ‘Voor beren zijn er geweren’.

Scholing

‘Scholing heb ik altijd heel belangrijk gevonden. In Steenwijkerland hadden we de Dag van de Techniek op de bedrijven zelf. Heb ik altijd aan meegedaan. Gewoon, niet alleen om je bedrijf te presenteren, maar ook om ouders te laten zien dat techniek een hele goede toekomst is, waar je een goede boterham kan verdienen. Dat het niet per definitie een vies vak is maar ook een vak waarin je gewoon keurig nette werkkleding aan hebt. Natuurlijk worden je handen wel eens smerig of vuil. Maar het is een vak dat essentieel is in onze samenleving. Ik zei het al eerder: zonder techniek staat alles stil’.

Failliet

‘Op een gegeven moment was IB/N failliet gegaan, had ook in Steenwijk een vestiging. Toen kwam acht, negen man van IB/N bij ons. Een van de medewerkers daar had de stoute schoenen aangetrokken, die kende ik van de kerk, en dat was Imke Dekker. Die kwam op een avond bij me, met het busje van IB/N, stond naast de zaak (…). Hij vroeg: het loopt niet goed bij ons, kunnen we bij jou aan het werk? Of kun je onze tent redden? Ik zeg, dat laatste niet, maar jou ga ik zeker helpen en wie je meeneemt ook. Daar gaan we naar kijken hoe we dat oplossen, maar ik ga je wel helpen. We deden de eerste Kerstborrel bij De Rechter boven, toen had ik de hand in de lichter, ik was net geopereerd, had ik in een keer negen man erbij, we waren tot dat moment met twintig man. Kwam er in een keer de helft bij. Moest ik ook investeren. Moesten in een keer vijf auto’s erbij komen. Wat mensen op kantoor erbij, dus computers uitbreiden. De oude directeur van IB/N, die werkte bij mij op dat moment, Luuk Lageweg. We hadden toevallig een hele grote klus, we hadden mensen te kort, we konden ze meteen wegzetten in die klus. Het groeide meteen, stroomde meteen door. Of dat toeval was allemaal? Ik geloof niet in toeval, ik geloof in het universum. Dat komt op je pad. Omdat dat op het juiste moment is. Op het juiste moment in je leven gebeuren soms dingen waarvan je later, achteraf, kunt bedenken: oh verrek ik snap het’.