skip to Main Content
24/7 bereikbaar voor urgente storingen 0521 - 588 224 info@vredenburgsteenwijk.nl

Voorzitter Gerrit Vinke van Voedselbank Steenwijkerland ‘We hebben nog nooit iemand teleur hoeven te stellen’ – Vredenburg Verhalen

Door George Huisman

STEENWIJK – Vredenburg Installatietechniek Steenwijk vierde vrijdag het 100-jarig bestaan met een grote feestavond. Eigenaren Harm en Anja Vredenburg wensten nadrukkelijk geen cadeaus of bloemen maar stelden eventuele donaties beschikbaar voor een goed doel: de plaatselijke Voedselbank. Afscheidnemend voorzitter Gerrit Vinke (die onlangs Koninklijk werd onderscheiden) van de voedselbank is er blij mee.  ‘Op termijn is onze Opel Combo aan vervanging toe, we hebben hem al veertien jaar, dat mag onderhand ook wel een keer. Dat project is niet van vandaag of morgen maar daar kunnen we het voor reserveren’.

Foto: George Huisman

Het gaat goed met de Steenwijker voedselbank, aldus oud-gemeenteraadslid Vinke, al klinkt dat wel een beetje raar. ‘We hebben meer dan voldoende vrijwilligers, 50 tot 55, er is zelfs een wachtlijst, een hele luxe positie. De meesten zijn hier al tien jaar of langer, sommigen al vanaf het begin in 2006. We hebben nu een behapbaar aantal adressen, klanten dus: 120. Toen ik in 2007 begon waren dat er 23, op het hoogtepunt, of zo je wilt: dieptepunt, rond de crisis in 2016, waren dat er 250. Dat waren er veel en veel te veel. De crisis is in Steenwijkerland jaren later gekomen dan in de Randstad. Ze hebben het altijd over 2008, 2009, 2010. Toen hadden wij hier nog niet eens zoveel last. Het toppunt hier was 2015, 2016. Ik zeg ook altijd: als jij vandaag zonder werk komt, dan heb je direct nog geen probleem. Dat is vaak 1,5 of twee jaar later, dat je je vaste lasten es een keer overslaat en zo. Ik weet nog goed dat we kwaad waren dat Rutte in 2015 op televisie kwam met: het gaat allemaal beter met Nederland. Het ging helemaal niet beter, hier ging het alleen maar slechter en slechter. Ik heb veel contacten met de gemeente en daar zeiden ze hetzelfde. Het was hier nog nooit zo erg geweest, het ging goed in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, maar wij zakten nog dieper in de put. Maar hoeveel mensen wij ook moesten helpen: we hebben nog nooit iemand teleur hoeven te stellen!’

Tuk

Gerrit Vinke werd 66 jaar geleden geboren aan de Grintweg in Tuk, nu de Oldemarktseweg, woonde een poosje in Giethoorn en aan de Steenwijker kant van de Dolderbrug, maar is inmiddels alweer ruim twintig jaar terug in Tuk. Tuk is altijd blijven trekken. Ik ben in de verzekeringen gerold, eerst bij de AMRO-bank, daarna bij de ING, zakelijke verzekeringen. Toen ik 61 jaar was maakte ik gebruik van een remplaçantenregeling: een jongere collega mocht blijven omdat ik eruit ging. Ik stopte ermee’.

Het was niet zo dat hij niet wist wat hij met zijn nieuwe vrije tijd aan moest: ‘Ik verveel mij nooit. Ik mag heel graag lezen, de voedselbank slokt ook de nodige tijd op. De gemeenteraad bracht ook vier jaar lang het nodige werk met zich mee. Ik jaag, ben voorzitter van de WBE (Wild Beheer Eenheid) Steenwijkerwold en omstreken, ik doe meer dan genoeg’.

Screener

‘Mijn vrouw Femke werd gevraagd als screener (een persoon die moet controleren of iemand wel of niet in aanmerking komt voor de voedselbank). Zij verwees meteen door met mij (‘Gerrit heeft wat meer kijk op cijfers’). Ik werd ook degene die de mobiele telefoon bij zich had -dat kon ik prima combineren met mijn werk- er werd wel eens gebeld: er zijn aardappels of een nieuwe aanmelding. Ik ben begin 2007 begonnen. Per kerende post werd ik ook voorzitter en dat ben ik nog…’

‘We werkten destijds vanuit het gebouwtje achter garage Post aan de Meppelerweg. Dat gebouwtje was rijp om gesloopt te worden en dat konden wij van de gemeente toen om niet krijgen. Er zat geen verwarming in, het was helemaal niks maar we hebben het daar toch iets van 2,5 jaar volgehouden. In 2009 konden we hier (op het huidige adres Pluggematen 4) de grote hal huren. We hadden natuurlijk geen cent te makken, het was echt armoe troef. We moesten vriezers hebben, die haalde ik bij Beute. Ik vroeg en kreeg een half jaar uitstel van betaling. Daar waren wij erg mee geholpen. Dit pand is commerciële huur, de gemeente doet een bijdrage, naar ons gevoel altijd te weinig natuurlijk, wij betalen 2/3 van de huur en 1/3 is voor de gemeente. Geld blijft dus altijd nodig, ook voor onze vaste lasten -onze bus rijdt ook niet op water en wij moeten gewoon wegenbelasting betalen’.

Doelstelling

‘Er zijn enkele bronnen hoe wij aan onze spullen komen: wat wij zelf plaatselijk kunnen ophalen, van de warme bakkers in Steenwijkerland en de supermarkten. Daarnaast krijgen wij spullen van het regionaal depot in Meppel. Maar je maakt weken mee, dat er zeg maar macaroni komt, maar geen pastasaus. Dat moeten we dan kopen. We hebben als doelstelling dat wij willen dat mensen aan de echte onderkant van de samenleving in ieder geval drie gezonde warme maaltijden in de week krijgen. Wat wij doen is aanvullen. Het is niet zo dat als je bij de voedselbank loopt, dat je niet meer naar de supermarkt hoeft te gaan. Dat moet altijd, maar wij kunnen wel helpen met als basis aardappels, rijst, pasta’s, verse groenten en fruit, gezonde dingen. En dan kijken wij of we het pakket zo kunnen samenstellen dat er minimaal drie gezonde maaltijden in zitten. Dat betekent soms dat we groente moeten kopen, of appels of sinaasappels; dan bestellen we dat. Toch komt het de laatste tijd wat meer onder druk. Je ziet in de supermarkten bijvoorbeeld steeds meer afgeprijsd vlees, dat ze toch nog te gelde willen maken. Een paar jaar geleden kwam dat gewoon hier terecht. Op zich een goede ontwikkeling natuurlijk, maatschappelijk gezien, dat we afstappen van die weggooimaatschappij, daar ben ik ook een groot voorstander van, maar voor de voedselbank heeft dat directe gevolgen natuurlijk’.

Aardappels

‘Wij hebben hele goede contacten in de Noordoostpolder en we werken heel veel samen met de voedselbank in Emmeloord. Daar komen eigenlijk al onze aardappels vandaan, van de Patato Company, waar ze nieuwe rassen kweken. Ook wat dat betreft goed dat je hier op het platteland zit. En we zitten hier in een gemeente waarvan de inwoners, als ik kijk naar de lijst donateurs en gevers, particulieren, of kerken of bedrijven, ons goed bedelen, ik kan niet anders zeggen. Er zijn heel wat voedselbanken die echt nog steeds iedere dag moeten vechten voor hun bestaan en dat hebben we hier gelukkig een heel stuk minder’.

Passie

‘Of deze passie verveelt? Nee, zeker niet, al stop ik met het voorzitterschap. Ik vind zelf dat ik dit te lang doe, vijftien, zestien jaar, het is tijd voor een ander om te kijken. Ik ben niet van het vergaderen. Ik ben een pionier, zo ben ik hier ook begonnen. Maar het pionierswerk is gedaan, het is nu kwestie van continueren, dat is mijn ding niet eerlijk gezegd. Weet je waar ik van ben? Als ze me nu bij wijze van spreken opbellen en zeggen, er is een gezinnetje in Paasloo in een lekkende caravan met jonge kinderen, wat moeten wij ermee? Dan klim ik in de auto en ga erheen, dan zoek ik een oplossing. En dan ga ik naar het gemeentehuis: dit moet met voorrang, hier moet je wat mee doen! Ze kennen me, ze weten wat ze aan me hebben en ze weten dat áls ik kom en aan de bel trek, dat het dan ook echt wat is. Samen komen we altijd tot een oplossing’.

‘Jazeker, ik blijf vrijwilliger. Ik heb een enorm netwerk en dat mag niet van de ene op de andere dag verloren gaan. Ik blijf als ambassadeur of hoe je het maar noemt. In de bus springen om aardappels te halen, dat blijf ik gewoon doen. Weet je waar ik ontzettend trots op ben? Er is hier leiding, maar geen hiërarchie. We hebben gedeelde verantwoordelijkheid met een en hetzelfde doel: mensen helpen’.

Back To Top