Eigenaar Harm Vredenburg (60), bijna geboren op de werkvloer

‘Het gezonde boerenverstand is de basis van alles’

Door George Huisman

STEENWIJK – ‘Ik ben net 60 geworden. Bijna geboren op de werkvloer, daar ben ik ook opgevoed en groot geworden. Vroeger waren de winkel en de werkplaats aan huis. Toen ik het levenslicht zag was mijn opa Pe Vredenburg (honderd jaar geleden oprichter van het bedrijf), net met pensioen. Die was 65, daarna runden zijn zoons Dirk, Gerard en Piet het bedrijf’, verhaalt Harm Vredenburg, de huidige eigenaar van Vredenburg Installatietechniek.

‘Ik ben liever geen directeur, liever een inspirator en teamleider. Ik heb ook geen personeel, ik heb medewerkers, collega’s. Als je goed gediplomeerde mensen hebt, mensen met knowhow, dat is belangrijker dan ik ben. Ieder zijn vak, ieder zijn specialisme. Als je kijkt waar je tegenwoordig kennis van moet hebben… Maar het gezonde boerenverstand is nog altijd de basis waar alles op draait. Van origine zit een deel ‘boerenbloed’ in onze voorouders en mijn vader vertoefde vroeger ook veel op de boerderij’.’

Koperslagerij annex fietsenhandel

‘Alleen mijn opa Pe bedacht op 4 mei 1922 dat hij toch maar es ging beginnen als zelfstandig ondernemer. Op 4 mei 2022 bestaan we (dus) honderd jaar. Opa startte een eeuw geleden met een koperslagerij annex fietsenhandel, op Steenwijkerwold, Gelderingen. Hij was een hele ondernemende man, die man zat nooit stil, die man was altijd in beweging. Opa was een bijzonder mens. Die bedacht ook altijd allerlei dingen. Daarom begon hij een onderneming. Hij zat op een gegeven moment ook in hotel-café Gelderingen, vanaf voor de oorlog en in de oorlog. Met benzinepomp, garage en taxibedrijf’.

‘Ik ben na mijn militaire dienst op mijn 21^e begonnen bij het bedrijf. Zit dus bijna veertig jaar bij de zaak. Was er een hoogtepunt? Het enthousiasme en de motivatie die de mensen hebben om hier te werken. Misschien is dat de reden dat de mensen hier over het algemeen met plezier werken. Natuurlijk gaat hier ook wel es iemand weg, maar ik neem altijd in goede harmonie van iedereen afscheid, ik wens ze heel veel succes en mijn deur blijft altijd open staan’.

‘Ik heb alle werkzaamheden binnen het bedrijf zelf ook gedaan, behalve koeltechniek omdat dat er toen nog niet zo was bij ons. Ik ging mee met de elektriciens, draden trekken, ik moest riool ontstoppen tot riolering in de grond spitten, waterleiding, dak en zinkwerk. De opdracht van mijn vader was: je mag hier wel komen werken maar je doet alles wat je wordt opgedragen en ik wil geen klachten horen over dat je iets vies werk vindt of zo, dan hoepel je maar op. Dan weet je waar je aan toe was. Ik vond alles wel mooi, weet je: je bent op pad. De klussen en het klantenwerk vond ik altijd wel heel mooi. Het gootwerk vond ik ook altijd mooi, zinken goten, omdat je dat allemaal met je handen maakte. Ik deed ook cv-onderhoud en cv-storingen, een boel samen met Jan Timmerman. Daarnaast ook veel cv’s aangelegd bij de gemeente, ik zat veel bij Turkse families in Steenwijk. Echt gastvrij, zo gastvrij als wat. Het leuke is als installateur kom je bij ‘Jan en alleman.’ Toen zonnepanelen opgang maakten, heb ik de cursus zonnecollectorsystemen gedaan, dat was in 1993, was een van de eerste cursussen op dit gebied in Nederland. Ik dacht toen al: de zon wordt wel een deel van onze toekomst. En mijn vader zei: mejonge, als jij denkt dat het goed is, dan moet je dat maar doen’.

‘Paar maanden terug kwam mijn zoon Jeroen, die hier ook werkt, bij mij op kantoor. Hij zei: paps, ik moet voor maandag een loodgieter hebben, er zijn er drie ziek. Hij zat met zijn handen in het haar. Ik zei: ik heb nog een oplossing, je kijkt er naar… Op zondag de bestelauto ingepakt, de spulletjes die ik voor maandag nodig had. Ik naar de klus: ‘Aangenaam, ik ben Harm’. Dan zie je toch: je verleert het nooit, de basis is hetzelfde’.

‘Mijn broer Peter en ik namen in 1993 het bedrijf over. Ik had toen in gedachten een bedrijf neer te zetten wat goed zorgt voor de medewerkers en waar de medewerkers goed zorgen voor de klanten. Dan is het resultaat dat je winst maakt. Die winst kun je dan gebruiken voor je eigen bedrijf maar ook om je medewerkers bij te scholen en zo te groeien. Ik vind groeien in kwaliteit belangrijker dan groeien in kwantiteit. Als jij alleen maar blijft groeien kun je straks niet meer door de deur. Dat is een verkeerde groei, maar dat is wat tegenwoordig veel gedacht wordt. Wij hebben altijd de filosofie: blijven leren, blijven studeren, om de kennis, de knowhow en het vakmanschap op peil te houden. Als je dat niet bijhoudt, loop je binnen no-time achteraan’.

Het moet anders

Voor Harm Vredenburg stond al vrij vlot nadat hij en broer Peter de zaak hadden overgenomen van hun vaders vast: het moet anders. ‘Ik had een duidelijk ander beeld bij het bedrijf, een andere visie, andere gedachten. We hadden een winkel en een installatiebedrijf. Ik had een man of vijftien, twintig op de werkvloer voor de installatietechniek en we hadden twee man, mijn broer Peter en Kees (van der Hoogen), die deden de winkel en de administratie -later kwam Gerard Ymker daarbij. Toen heb ik op een gegeven moment de knoop doorgehakt: jongens, een winkel is niet mijn ding. Ik zag dat Kees een half uur bezig was een koffiezetapparaat te verkopen, dat ik dacht: dat heeft nu al drie koffiezetapparaten gekost. Ik wilde de aandacht niet meer op het winkelgebeuren. Ik kon heel goed in de winkel, ik heb echt alles verkocht, van bandrecorders, videorecorders tot televisies, wasmachines, koelkasten en diepvriezers. Bedenk het maar en ik heb het verkocht en geplaatst, lampen ophangen, antennes op het dak geplaatst. Dus we deden eigenlijk van alles, alleen: het was te breed, waar was de focus? Ja, eigenlijk lag overal de focus op. Maar dat kan niet. Toen kwam het moment dat ik tegen mijn broer en mede-eigenaar Peter zei: ‘Onze wegen kunnen beter scheiden. Ik heb andere ideeën, andere plannen met het installatiebedrijf. Jij bent een winkelman’.

Groggy

‘In 2000 had ik al een datum geprikt: 1 november 2003. Daarvoor hebben we uitverkoop gehouden, toen hebben we de winkel op slot gedraaid, klaar. Broer Peter zat toen al in Vollenhove’. Lachend: ‘Of dat een bijzonder moment was? Ik was zelf groggy, ik was aan de morfine, ik lag zelf totaal laveloos op bed, ik wist nergens wat vanaf. Gelukkig stond Anja 100 % achter de beslissing en gaf aan ‘de datum die staat die blijft staan.’ We hadden er samen goed over nagedacht en veel besproken. En een installatiebedrijf en een winkel, het kan maar ‘tijd voor jezelf’ waar is die dan, dus keuzes maken.  Mijn vader en mijn moeder vonden de splitsing van het bedrijf maar niks. Ze accepteerden het besluit wel maar met grote moeite. We hebben doorgezet. Ik ben me echt gaan focussen op installatietechniek. Want daar lag en ligt de toekomst. Ik zei toen al: zonder techniek staat Nederland stil’.

Naar de Dolderweg

Het installatiebedrijf Vredenburg is tot 2006 op Gelderingen gebleven en verhuisde toen naar het huidige adres Dolderweg 29. ‘Nee hoor, geen slapeloze nachten van gehad omdat ik altijd vertrouwen heb. Ik sta er positief in, al heb ik in de crisisjaren van 2008-2012 echt wel eens gezeten dat ik dacht: hoe nu verder, hoe krijg ik dit voor elkaar? Ik heb in die slechte jaren huilend voor de medewerkers gestaan. Ik zei ze: ik weet niet hoe het komt jongens maar ik houd wel moed. We moeten doordoen, opgeven is geen optie, we zullen het samen moeten doen. Ik moest er vijf man uit doen, dat was heel vervelend. Dat soort beslissingen moet je ook nemen, al trok het mij de tenen uit. Dat was heel emotioneel, want zo zit je als ondernemer niet in elkaar, dat je mensen naar huis moet sturen omdat je geen werk meer hebt. Dat waren de crisisjaren, een hele minne periode’.

Sociaal

‘Iedereen’ zegt dat Harm en met hem het bedrijf zo sociaal is. Zit dat in de Vredenburgjes?

‘Als klanten of eigen medewerkers in de problemen zitten, dan helpen wij. Als mensen hier uit zichzelf komen om er over te praten, is de eerste stap al gezet. We hébben mensen kunnen helpen die in de shit zaten. Maar dat doet het bedrijf. De medewerkers op de werkvloer helpen elkaar ook. Als er wat is bij een van hen wat is, proberen ze het zelf op te lossen. Als dat niet lukt, komen ze bij mij. En dan kijken we verder, bijna overal is een oplossing voor. Eigenlijk zet ik voort wat mijn opa deed, wat mijn vader en zijn broer ook deden, ze hielpen mensen en soms ook financieel. We moeten het samen doen, we zijn tenslotte allemaal mensen, en mensen houden van mensen.