Je weet nooit uit welke hoek de wind waait!
(Bijzondere ontmoetingen – vervolg)
Mijn vorige column, ‘bijzondere ontmoetingen’, waar was ik gebleven…. Het ging onder andere waarom windturbines niet goed werken, en eindigde met ‘De oude baas glimlachte slechts en sprak de wijze woorden: ‘ik weet waarom en ga u dat uitleggen als het mag.’

Windmolens of turbines, sowieso een bijzonder onderwerp. De één vervloekt het, de ander prijst het de hemel in. Ik doe geen van beide. Ik volgde destijds al mijn gevoel, en mijn gevoel vertelde mij dat ik moest luisteren naar deze man.

‘Beste Harm, ik kan je precies uitleggen hoe het in elkaar zit met het rendement en de aerodynamica van windmolens en turbines.’ Wat ik al zei, de man heet Freerk en is een ingenieur, een techneut niet de eerste de beste en daarnaast een rasechte Fries. Ik zei: ‘ik heb geen verstand van deze materie, kortom ga uw gang en leg het mij uit’. De ‘rasechte Fries’ kom ik later nog op terug.

Freerk begon: ‘Harm, alles ‘draait’ om de wet van Betz.’ De wet van Betz zegt dat de opgewekte energie, lees het rendement van een windmolen, maximaal 0,59 Betz kan zijn, voor zover we nu weten. ‘Maar’, sprak Freerk, ‘met wat ík heb bedacht gaan we over de 1,5 Betz!’ Nu begrijp ik echt wel wat van techniek en rendementen, techniek is tenslotte mijn vak, en ik spitste mijn oren. Ik vatte het even samen als volgt: ‘U zegt dus dat u het rendement van een windmolen bijna kunt verdrievoudigen?’ ‘Ja, dat klopt’ zei Freek. ‘Holy moly , dat is nogal wat! U durft nogal wat te zeggen.’ ‘Klopt, maar ik heb er ook verstand van’ zei Freerk. We schrijven het jaar 2011!

Ik had het gevoel gekregen dat ik in een bijzondere film terecht was gekomen, een film die ik steeds meer begin te begrijpen. Maar wel een hele lange film, met veel pauzes en ups and downs. Dankzij mijn ervaringen met de Donqi windmolen kwam onze ontmoeting tot stand en omarmde ik het ontwerp van Freerk. Tijdens het hele proces werden we ongemerkt tegengewerkt zonder dat je dit kunt bewijzen en toch voel je dit.

Wat lukte ons wel? We vonden via professor Harry Hoeymakers van de T.U. Twente een afgestudeerde jonge ingenieur die voor ons aan de slag kon. Ik had inmiddels computerruimte gehuurd bij het NLR (Nederlands Lucht en Ruimtevaart Lab) te Amsterdam. Best wel bijzonder, ikke, als installateur uit Steenwijkerland, en dan nu bij het NLR … hú, wat gebeurde er toch allemaal? Een ingenieur in Nederland konden we niet vinden helaas, maar gelukkig vonden we een andere topper, Stephanus uit Indonesië. Ik moest een verblijfsvergunning regelen voor hem en hij kwam te werken bij mij als kennismigrant. Hij ging vervolgens aan de slag op locatie bij het NLR om de aerodynamica zoals Freerk deze bedacht had, middels de apparatuur en computersystemen van het NLR voor ons na te rekenen en te bewijzen. (Het leuke is dat Stephanus veel extra kennis over aerodynamica op deed van Freerk en het NLR en later bij Red Bull Racing / Toro Rosso Formule 1 team de Aero Performance Engineer is geworden, en dat is hij nog steeds wauw! )

In 2011 zijn we gestart en we schrijven nu 2020. We zijn op weg naar een uniek stukje techniek en daar ga ik pas verder iets over vertellen als het zover is. Eén ding is zeker, de aanhouder wint. Freerk is inmiddels 84 jaar en nog steeds volop bij het project betrokken. Oh ja, en die rasechte Fries Freerk, die regelde een andere rasechte Fries. Een boer uit de staat Washington USA, die in ons gelooft en in ons project is gestapt als mede-investeerder. Wij konden/kunnen namelijk de mooiste presentaties maken met het beste cijfermateriaal wat je maar kunt bedenken met de hoogste rendementen ooit gemaakt door een windturbine. Maar degene waarvan je het zou verwachten, die zouden moeten staan te springen om te investeren in opwekking van ‘duurzame’ energie, de provincie, het Rijk, bedenk het maar, daarvan was steevast het antwoord nee! Investeren in ons? Wie dan wel? Nou, Stichting Compo World en het NLR, die geloven erin en die investeren mee. Ik ben hun dankbaar, evenzo als Freerk en die andere ‘koppige’ Fries. Die zei gewoon op zijn Hollands Amerikaans: ‘I doe het gewoon, I believe in you guys!’ Ik reed terug uit Friesland en u mag het weten, ik zat met dikke tranen in de ogen in de auto. Want eindelijk, eindelijk kwam er iemand op ons pad die ook dacht, ‘ach ik heb het nog nooit gedaan, laat ik het maar proberen want ik denk dat het wel goedkomt’.

En dat is mijn “boodschap” voor deze keer. Je kunt van alles in de mooiste presentatie en met het beste cijfermateriaal presenteren, maar je bent gewoon iemand nodig die zegt: ‘ik geloof in je en ik help je, zeg maar waarmee.’ En dat waarmee, dat mag u voor uzelf invullen . Het verhaal is nog lang niet compleet, en één ding beloof ik u, u gaat hier nog meer van horen. Wie weet kan ik met dit stukje techniek dat in de maak is, mijn steentje bijdragen aan een echte volhoudbare maatschappij’ waarbij we energie letterlijk en figuurlijk met elkaar delen en elkaar vinden in moed, durf en liefde door zaken anders aan te pakken en te knokken waar je in gelooft, op je gevoel af te gaan en vooral te durven delen.

Wordt vervolgd.
Ik sluit af met
Ush want ik blijf strijden,
en
Namasté voor de liefdevolle groet
Harm